8 વર્ષની ઉંમરે ખોવાઈ 57 વર્ષ પછી તેનો પરિવાર મળ્યો, જાણો આઝમગઢની ફૂલવતીની વાર્તા ફિલ્મ જેવી છે

આ વિષય પર મીડિયા સાથે વાત કરતા ફૂલવતીએ કહ્યું, અમે આઝમગઢથી આવ્યા હતા અને મુરાદાબાદમાં અલગ થયા હતા. જેણે અમને દત્તક લીધા, તેમણે જ અમને રાખ્યા, તેમણે જ અમારા લગ્ન કરાવ્યા. તેમના કારણે જ આપણે આટલા વૃદ્ધ થયા છીએ. છૂટાછેડા સમયે હું 8 વર્ષનો હતો. હવે મેડમે મને પરિવાર સાથે પરિચય કરાવ્યો છે. મેડમે મને પૂછ્યું હતું કે, કાકી, તમે ક્યાંથી છો, તો મેં તેમને આખી વાત કહી અને કહ્યું કે અમારો જિલ્લો આઝમગઢ છે. મેડમના ભાઈ ત્યાં પોસ્ટેડ છે તેથી તેમણે તેમના ભાઈ પાસેથી માહિતી મેળવી. મને પહેલાનો કૂવો અને મારા કાકા અને ભાઈના નામ યાદ આવ્યા. મારા ગામનું નામ ચુટીદર હતું. ત્યાં જ અમારી શોધ થઈ. હવે અમને અમારો આખો પરિવાર મળી ગયો છે. હું મારા પરિવારને ૫૭ વર્ષ પછી મળ્યો, પછી હું આઝમગઢ ગયો અને ત્યાં એક મહિનો રહ્યો. ખૂબ સારું લાગ્યું, આખો પરિવાર સારો છે. જ્યારે આપણે આપણું જન્મસ્થળ શોધીશું, ત્યારે શું આપણને ત્યાં સારું નહીં લાગે? જ્યારે આપણે આપણા છૂટા પડેલા લોકોને શોધીશું, ત્યારે ચોક્કસ સારું લાગશે.

જ્યારે પૂછવામાં આવ્યું કે તમે આટલો લાંબો સમય કેવી રીતે વિતાવ્યો? આના પર ફૂલવતીએ કહ્યું, એવું જ થયું જેમ મલિકે મને તેમાંથી પસાર કરાવ્યો, મેડમે ફાળો આપ્યો હતો, મેડમ શાળામાં ભણાવે છે. તેમને સમાચાર મળ્યા કે હું ત્યાં 15 વર્ષથી રસોઈ બનાવું છું. એક દિવસ તેણે મને પૂછ્યું, કાકી, તમે ક્યાંય જતા નથી, રજા પણ લેતા નથી. તો મેં તેને પૂછ્યું, બહેન, મારે ક્યાં જવું જોઈએ? મારી પાસે જવા માટે કોઈ જગ્યા નથી.

ફૂલવતીને મદદ કરનાર પ્રિન્સિપાલ ડૉ. પૂજા રાનીએ કહ્યું – વાર્તા એવી છે કે કાકી અહીં રસોઈયા તરીકે કામ કરતા હતા. હું 2016 માં અહીં આવ્યો હતો અને ત્યારથી હું તેને મળું છું. થોડા સમય પહેલા જ્યારે અમે તેની સાથે વાત કરી હતી, ત્યારે તેણે અમને કહ્યું હતું કે તે ક્યારેય રજાઓ પર કેમ નથી જતી. તેમણે કહ્યું હતું કે આપણે ક્યાં જઈશું, આપણે એકલા અને અનાથ છીએ. જ્યારે મેં તેને પૂછ્યું કે આવું કેમ છે, ત્યારે તેણે અચાનક મને કહ્યું કે અમે મેળામાં ખોવાઈ ગયા હતા. કોઈ અમને ટોફીની લાલચ આપીને ત્યાંથી લઈ ગયું. પછી જો તેને વેચી દેવામાં આવે, તો તે આખું જીવન આ રીતે એકલા વિતાવે છે.

પ્રિન્સિપાલે કહ્યું કે જ્યારે મને આ વાતની ખબર પડી ત્યારે હું ખૂબ જ ભાવુક થઈ ગઈ, મને રડવાનું પણ મન થયું કે કેવી રીતે માત્ર 8 વર્ષની છોકરીએ પોતાનું આખું જીવન એકલા વિતાવ્યું. તેણીએ તેનું બાળપણ કેવી રીતે વિતાવ્યું હોત, તે કેવી રીતે મોટી થઈ હોત? હવે તે ઘણી વૃદ્ધ થઈ ગઈ છે. તેમના માતાપિતાનું શું થયું હશે? હું એક દીકરી, માતા અને બહેન પણ છું, તેથી મને ખૂબ દુઃખ થયું. જ્યારે અમે તેને મળ્યા, ત્યારે તેને કંઈક યાદ આવ્યું, કે એક ચુરીદાર ગામ હતું, જ્યાં તે પણ ભણવા જતી હતી. એક નાની શાળા હતી, તેની નજીક એક મંદિર હતું અને તેને તેની માતાનું નામ યાદ હતું. અમે તેમની બધી વિગતો ડાયરીમાં નોંધી લીધી હતી. પછી અમને ખબર પડી કે તે આઝમગઢની છે. મેં ત્યાં સાહેબને ફોન કર્યો. એનો અર્થ એ થયો કે જાણે અંધારામાં તીર મારવામાં આવ્યું હોય. સાહેબે અમને કહ્યું કે આવો, અમે તમને મદદ કરીશું, તમારી પાસે જે કંઈ વિગતો હોય તે અમને મોકલો. તે ખૂબ જ સારો અધિકારી છે અને તેણે ફૂલવતીનો પરિવાર શોધી કાઢ્યો.

આચાર્યએ આગ વિશે જણાવ્યું અને પછી તેમણે મને ફોન કરીને કહ્યું કે અમને ફુલવતીનો પરિવાર મળી ગયો છે. જ્યારે તેનો પરિવાર મળી આવ્યો, ત્યારે અમે ચાર રાત સુધી ઊંઘી શક્યા નહીં કે અમે તેને ક્યારે તેના પરિવાર સાથે ફરીથી મિલાવીશું. પછી અમે કાકીને તેના ભાઈ સાથે વાત કરાવી. જ્યારે અમને તેનો પરિવાર મળ્યો ત્યારે ખૂબ સારું લાગ્યું. તે ખૂબ જ ભાવનાત્મક સમય હતો. હવે જ્યારે આંટી તેના ઘરે ગઈ અને તેના પરિવારને મળી, ત્યારે ત્યાંથી એક વીડિયો કોલ આવ્યો. તેણે કેક વગેરે પણ કાપ્યા. હવે તેનો ભાઈ મને પાછો મૂકવા આવ્યો છે, તેથી તે મને મળ્યો અને મારો આભાર માન્યો.

આ બાબતે મુખ્ય અધિકારીના દીકરા સિપતે હસને કહ્યું, આ ગામ પજાવા માજરા રાયપુર છે, અહીં શાળામાં ફૂલવતી એક રસોઈયા હતી જે ઘણા વર્ષોથી કામ કરતી હતી. એક દિવસ તેણીએ ઉલ્લેખ કર્યો કે જ્યારે હું 8 વર્ષનો હતો, ત્યારે હું મિલમાં ક્યાંક ખોવાઈ ગયો હતો અને પછી અમારા મેડમે ઘણા પ્રયત્નો કર્યા અને તેમના પરિવારને શોધી કાઢ્યો.